İnek sütü ve prostat kanseri ilişkisi

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.33308/2687248X.201912143

Anahtar Kelimeler:

Beslenme bilimi- Prostat neoplazileri- Süt

Özet

Prostat kanseri, prostat bezinin herhangi bir yerinde başlayabilen ilk 5-10 yılında yavaş, sonra hızla büyüme gösteren ve diğer organlara yayılabilen bir hastalıktır. Türkiye’de 2014 yılında erkeklerde en sık görülen 10 kanser sıralamasında akciğer kanserini takiben ikinci sıraya yerleşen prostat kanseri, tüm yaş grupları sıralamasında da ikinci sırada yer almaktadır. Bu derlemede prostat kanserli bireylerin inek sütü tüketiminin, hastalığın seyrine ve kanser hücre gelişimi üzerine etkisini açıklamak amaçlanmıştır. Bunun yanında inek sütü tüketiminin prostat kanseri görülme sıklığı ve ölüm oranı ile ne kadar ilişkili olabileceği sorgulanmıştır. Süt tüketimi ve prostat kanseri arasındaki ilişkiyi ortaya koymaya çalışan mekanizmalardan kalsiyum, insülin benzeri büyüme faktörü (IGF), DNA metiltransferaz 1 (DNMT1) sinyalini zayıflatan süt kaynaklı mikroRNA’lar (miRNA) ve yüksek inek sütü tüketimi ile artan mTORC1 sinyalizasyonu açıklanmıştır. Güncel sonuçlar çocukluk döneminde gerçekleşen süt tüketimini prostat kanseri riski ile ilişkili görmeyip yetişkinlikteki süt tüketiminin biyolojik bir temeli olabileceğine işaret etmektedir. Dünya Kanser Araştırma Fonu (World Cancer Research Fund [WCRF]) süt ve süt ürünleri üzerine mevcut kanıtların sınırlı-düşündürücü olarak raporlayıp, süt ve süt ürünlerinin prostat kanseri risk artışına neden olduğuna vurgu yapmıştır. İnek sütündeki mikro RNA’ların insan besin zincirinden çıkarılması, prostat gelişimi ve farklılaşmasının mTORC1'e bağlı gerçekleşen fazları sırasında inek sütü alımının kısıtlanması ve mTORC1 sinyallerini zayıflatıcı yönde diyet müdahaleleri prostat kanserinden korunma amaçlı girişimler olarak uygulanabilir.

İndir

Yayınlanmış

2019-12-20

Nasıl Atıf Yapılır

Kahvecioğlu, T., & Güneş, F. E. (2019). İnek sütü ve prostat kanseri ilişkisi. Sağlık Ve Yaşam Bilimleri Dergisi, 1(2), 44–49. https://doi.org/10.33308/2687248X.201912143