Yüksekte patellası olan bir dizin tibial tüberkülün distale transfer cerrahisi sonrası squat ekstansiyon sırasındaki biyomekanik değişiklikleri

Özet

Patella alta(PA), daha önce ergen serebral palsi popülasyonunda çömelmiş yürüyüş paterni ile yaygın olarak görülmüştür. Ne yazık ki, PA ve çömelmiş yürüyüş tedavileri için fizik tedavi, ortez ve cerrahi tedavilerin sonuçları oldukça tartışmalıdır. Bu çalışmanın amacı patella altanın diz biyomekaniği üzerindeki etkilerini araştırmak ve çift ekstremite diz ekstansiyonu sırasında tibial tüberkülündistal transferinin (DTTT)  faydalarını analiz etmektir. Patellofemoral ve tibiofemoral eklemleri içeren üç boyutlu dinamik diz modeli geliştirilmiştir. Patellar tendon uzunluğu, patolojiyi simüle etmek için orijinal uzunluğunun % 25'i ve %50'si kadar arttırıldı. Tibiofemoral ve patellofemoral temas kuvvetleri, bağ demetleri üzerindeki yükler, tibial rotasyonlar ve kuadriseps verimleri patoloji, normal ve DTTT cerrahisi için karşılaştırıldı. Sonuçlar patella alta'nın tibiofemoral ve patellofemoral basınç kuvvetini arttırdığını, bağ demetlerinin nötral gerginliğini değiştirdiğini, medio-lateral diz stabilitesini azalttığını ve squat yükselmesi sırasında kuadriseps kasının etkinliğini arttırdığını gösterdi. DTTTS biyomekanik değişikliklerin bir kısmını normalleştirmesine rağmen, yüksek fleksiyon açılarında iç rotasyon, tibianın valgus-varus rotasyonu ve aACL ve PCL gerginliği normalden farklı kaldı. Bu değişiklikler, tibiofemoral ve patellofermoral eklemlerde kıkırdak dejenerasyonunun gelişmesine katkıda bulunabilir. Bazı ligamentlerde yetersiz kuadriseps kuvveti ve anormal yükleme paterni DTTTS ameliyatından sonra çömelme yürüyüşünün tekrarlama mekanizmasına da katkıda bulunabilir.